MUSIKAREN PLANETARIOA

"Brezel"aren eta "brunch"aren artean

Euskadiko Orkestrak birako hirugarren kontzertua eskaini du, bigarrena Tonhalle aretoan. Orainarte izandakoetatik onena izan dela esan dezakegu. Orkestraren interpretazioa ederra izan da benetan eta oso eroso sentitu da, kontzertua igandean goizeko 11:00etan izan arren, hasiera batean ez ohikoa zaigun ordutegi batean.

Eta hain zuzen ere, igandea izateagatik aretoan bizi zen giroa oso lasaia zen, arratsaldetan bizi ohi dugunaz oso bestelakoa. Horregatik, topaketa alemaniar "Brezel"a (ogi gatzatuzko erroskila) eta egun hiri handietan oso modan dagoen gosaria eta bazkariaren arteko "brunch" delakoaren artean izan zen. Iraganean Behatokiak betetzen zuen espazioa bazkaltzen den bitartean ganbera kontzertu bat edo hitzaldi bat entzuteko aproposa den foyer eder batek betetzen du. Euskadiko Orkestraren kontzertuaren ostean, jazz musika zegoen zuzenean entzungai. Espazioa ederra da benetan, gaurkoan Euskadiko Orkestrarekin bezala, kontzertu bakoitza emnaldi bikain bilakatzeko pentsatua. Birak entzulegoen edo orkestren arteko elkartrukeak dira, baina baita senitartekoekin, atril-kide izandakoekin bat egiteko edo, "Espainiarrak munduan" moduko saioren baten kapitulu bat balitz bezala, gure ezagunak munduan barrena egindako ibilbidearen berri izateko aukera ematen digute.Egunotan horrelako momentuak bizi izan ditugu, musikaren emozioak herriminarekin bat egiten dutenekoak. Gaur adibidez, Lucía Ceberioren txanda izan da: duela urte asko Düsseldorfen bizi da tolosar hau, bere senar Stephan eta Alex eta Martha seme-alabekin, eta ez du Euskadiko Orkestraren kontzertua galdu nahi izan.
Musikaren planetarium-a

Demagun 1926 urtean gaudela, Düsseldorfen, Rhin ibaiaren ertzean, munduko izar-behatoki handienaren aurrean. Jada jatorrian oso toki berezi bat bezala sortu zen: bertan, Wilhelm Kreis arkitektoak gure eguzki sistemako lekurik urrutikoenak lurrarekin lotu nahi izan zituen. Baina Historiak bere galera ekarri zuen Mundu Gerrarekin eta desagertu egin zen, kontzertu-areto gisa berreskuratzeko ideia piztu zen arte. 70ko hamarkadara salto egin dugu jada. Tonhalle aretoak bizkarra ematen die bere iragana izan ziren konstelazioei eta topagune, kontzerturturako, solasaldirako, jateko gune bilakatzen da, beti musikaren inguruan: klasikoa, jazz, chanson, soul edo cabaret-a.

Denboraren poderioz aretoa berritu beharko da eta 2005ean beste maisu batek jatorrizko Behatokia berreskuratuko du eta 70ko hamarkadatik aretoak garatu duen izaerarekin nahastuko du. Emaitza "Musikaren Planetarium-a" izango da. Eta bertan gertatutako oro izarretaraino helduko da.

1800 pertsonentzat prestatuko oin zirkulardun aretoak kontzertuen eszenatokia biltzen du eta ondoren begiradak goruntz egiten du, kristalezko kupula urdin bateraino; kupulan argi eta garbi ikus daitezke Esne-bidea, Hartz Nagusia zein Hartz Txikia. Ez da sentsazioa, benetazkoa da, eta aretoaren kudeatzaileen esanetan gauez ireki ahal izango zen kupula bat eraiki nahi izan zuten, izarrak ukitzen saiatzeko. Hori ere etorriko da.

Parkett-etik, hau da, besaulki-patiotik Arriaga izarretaraino heltzen da; Ran-etik, hau da, anfiteatrotik, eta Guridiren Amorosa bis moduan interpretatuz, Orkestrak izar artean bidaiatuz amaitu du goizeko emanaldia. Bizipen hauek guztiak Düsseldorf-eko kaleetan barrena galduko dira orain eta bira hoentako azken musikazko emanaldia astelehenean izango da.