Aztarnak ezabatu, esperientzia berriak bilatu musika garaikidearen bidez: SMASH ensemble Miramongo Matinéetan
Azaroaren 9 larunbatean formatu txikiko kalitatezko musika-eskaintza berria Miramongo Matinéetan. Oraingoan Euskadiko Orkestraren ganbera zikloa XX. menderaren azken urteetan eta XXI.aren atarikoetan barrena jardungo da. SMASH ensemblek "Toko no ma: verwisch die Spuren!" aurkezten du. Emanaldi honen helburua honakoa da, "aztarnak ezabatzea (verwisch die Spuren) esperientzia berriak bilatzeko, konpositore bakoitzaren bizipen pertsonala eta bere toko no ma begibistatik galdu gabe betiere (Japonian toko no ma gelako gune intimo eta pertsonala da, hau bisitariei erakustea edukazio txarrekotzat jotzen delarik).
SMASH ensemble, musika klasiko garaikidearen sorkuntza eta zabalkunderako egitasmo baten zati. SMASH ensemble "XXI. Mendeko Europa islatzen duen cluster" gisa definite daiteke. Espainia, Frantzia, Eskozia, Txekiar Errepublika, Mexiko, Hungaria eta Alemaniako musikari gailenek osatzen dute. Ensemblea eta SMASH Nazioarteko Musika Garaikideko Jaialdia SMASH Elkarteak kultura garakidearen aldeko jardunaren ardatz nagusiak dira, jarduera pedagogikoarekin batera. Salamancan 2006. urtean sortutako elkarte hau musika klasiko garaikidearen arloko Europako elkarte garrantzitsuenetako bat bilakatu da, egungo musika klasikoarekin hibridatuta garatutako ekimen eta proiektu artistiko askotarikoei esker. Kontzertu honetan ariko dira Andrés Balaguer, biolina; Mikel Zuzundegui, biolontxeloa; Natalia Baquero, pianoa, eta Bertrand Chavarría-Aldrete, gitarra.
SMASH ensemblek larunbatean Miramonen eskainiko duen egitarauaren inguruan, Manuel Hidalgoren Trio esperando (1989) obrak Beethovenen oso gertukoak diren keinu eta koloreak eskaintzen dizkigu, izan ere, konpositoreak alemaniarraren obrak moldatzen ditu ganbera talde garaikide ezberdinentzat; Kurze Schatten II (1983-1989), Brian Farneyhoughena, oso estetika bestelako bati dagokio: aldi berean informazio ezberdin ugari entzuten da honetan, gitarrarako idatzia eduki ezberdina duten hiru pauta biltzen ditu aldi berean interpreatuak izateko. Alberto Hortigüelaren Pour entrer...s'y profilait (2007) piezak Marcel Prousten Albertine disparue (La recherche du temps perdu) lanaren zati bat agertzen digu. Ramon Lazkanok, berriz, Beethovenengana hurbiltzen gaitu Wintersonnenwende-4 (2009) obraren hasieran biolinaren lehenbiziko esaldian alemaniarraren 7. Sonata do minorrean gogora ekarriz. Michael Maierhofen SUGAR 1 (2001) obrak fabrika batera garamatza, makinen/objektuen zaratara; soinua eta isiltasuna dira orekaren elementuak, gertatutakoa gogoratzen laguntzen diguten isiltasun atalak: nostalgiazko parentesiak.
